سین وانگ: باز اندیشی رابطۀ با خود

آثار عکاسِ هنرهایِ زیبای تایوانی، سین وانگ، که اکنون در بروکلین سکونت دارد، بواسطۀ رویکرد صمیمی، صادقانه و بحث‌برانگیزشان قابل توجه هستند، رویکردی که داستان‌هایِ شخصی زندگی او را مبدل به استعاره‌های تاثیرگذار و تصاویر نمادینی می‌کند از روابطِ پیچیده‌اش نه تنها با دیگران، که با شخص خودش.

وانگ در تقلایش برای درک تجربه‌هایی که در زندگی با آن‌ها مواجه‌شده دریافته است که شادی زمانی‌که ناتوان از عشق ورزیدنِ به خود هستیم ناممکن است، در حالی‌که تردید و خودانتقادی به‌جای التیام زخم‌ها، تنها بزرگتر و عمیق‌ترشان می‌کند. افسردگی و شکنجۀ روحی، حس فقدان و کمبود کنترل بر خود می‌تواند به روندی بینجامد که آرتیست از آن به «خویشتن‌زدایی» تعبیر می‌کند – دگردیسی خود به‌منظور راضی‌ساختنِ دیگران – روندی که همچنان درد و رنجی سخت و نوعی اختناق هویت راستین را در افرادی که در عذابند تولید می‌کند.

در نهایت، این تعارض‌ها و نگرانی‌هایِ دورنی ممکن‌است به آسیب‌های روحی و جسمی تغییر ماهیت دهند، برای مثال به اختلال خوردن؛ چنان‌چه در پروژۀ «به خودم آسیب می‌زنم چون تو به من آسیب زدی» بر آن تاکید شده است: «هنگامی‌که افراد ناتوان از کنترل محیط پیرامونی خود هستند، اختلال خوردن می‌تواند به فرد نوعی حس رهایی، اعتراض، و تکرار تعرضی را دهد که به حریم شخصی‌اش روی داده و بدین ترتیب ادعای داشتن کنترل بر خود را کند.» خیال باطل و فریبندۀ عشق و وسواس کمال‌گرایی در مجموعه کلاژهای فرتوری با عنوان «عشق ورزیدن سخت است» مورد کند و کار قرار گرفته است. هر تصویر روایتگر برخی از افکار، احساسات و رفتارهای غیرمنطقی و نامعقولی است که در زمان سرخورده شدنِ از عشق داریم.

جالب توجه است که چطور صورت افراد زخم خورده هرگز نشان‌داده نمی‌‍شود، و همواره پنهان باقی‌ماند، چون حضوری خاموش و مشوش که حاکی از میلی سخت در نیاز و فقدان ارضایِ این نیاز است، که تنها تلخ‌کامی، عدم قطعیت، تنهایی و پوچی را از خود به جای می‌گذارد.